🕺 Restauracja Na Wieży Eiffla

WOKÓŁ WIEŻY EIFFLE'A autor Danuta Pareńska i Sara Skumanov - czas przejścia 2,5 godziny - 4,5 kmJak zwiedzać samodzielnie Paryż? Czy trudno samemu poruszać się po Paryżu?Pieszo, na piechotę po Paryżu. Metrem po Paryżu - tez możliwe. Najlepsze trasy i numery autobusów miejskich. 1. Pomnik marszałka Focha 2. Plac Trocadero 3. Plac Warszawy 4. Pomnik Żołnierza Polskiego 5. Pont d’Iena 6. Wieża Eiffle'a 7. Pola Marsowe 8. Szkoła Wojskowa 9. Pałac Inwalidów; Historia Orlątka 10. Armaty spod Austerlitz 11. Most l'Alma 12. Płomień Wolności Wokół wieży Eiffla Spacer ten prowadzi wśród pięknych urbanistycznych pejzaży Paryża. Jak zwiedzać samodzielnie Paryż? Czy trudno samemu poruszać się po Paryżu? Zaczynamy od Wieży Eiffla, następnie przejdziemy przez Pola Marsowe do pałacu Inwalidów. Zakończeniem trasy będzie Pont de l’Alma związany z tragiczną historią księżnej Diany. Nasza trasa przewidziana jest na około dwie i pół godziny i liczy ok. 4,5 km. Warto wjechać na jeden z trzech tarasów widokowych Wieży Eiffla, zwiedzić Muzeum Człowieka w Pałacu Chaillot i wstąpić do Pałacu Inwalidów, gdzie znajduje się miejsce spoczynku Napoleona Bonaparte. Paryż słynie z restauracji i smacznego menu i właśnie w Paryżu spróbujesz różnorodnych francuskich przysmaków. Lekier France poleca wyjątkowe miejsce jakim jest pokład statku Bateau Parisiens. W trakcie rejsu po Sekwanie, będziesz miał okazje spróbować dań miejscowej kuchni. Posiłki na Bateau Parisiens prezentowane są przez samego szefa kuchni, wytworne dania przygotowywane są bezpośrednio na pokładzie. Oprócz wycieczkowych kursów korporacja Bateau Parisiens organizuje rejsy z obiadami, a także popołudniowe herbatki przy akompaniamencie zespołu muzycznego lub śpiewie artysty. Na statku zjesz także wytworne kolacje połączone z dancingiem. Podczas obiadu lub kolacji przy muzyce na żywo, przepłyniesz pod 22 mostami i zobaczysz najważniejsze zabytki Paryża z perspektywy Sekwany: Hotel des Invalides, Katedrę Notre Dame, Muzeum Orsay, Grand Palais, czy Łuk Triumfalny. Na pierwszym poziomie wieży Eiffela znajduje się restauracja 58 Tour Eiffel. Z jej okien roztacza się piękny widok na Sekwanę i plac Trocadero. Jest idealnym miejscem na romantyczny posiłek, jak również na wystawne przyjęcie okolicznościowe, nawet dla 200 osób. Kolacje są serwowane od godziny 18:30 do 20:45. W menu znajdziesz ryby, owoce morza, jagnięcinę, a także trufle, ciasta, lody i oczywiście olbrzymi wybór win. Bilety na każdą z wspomnianych przed chwilą atrakcji możesz nabyć w biurze podróży Lekier France, które nie tylko umożliwi ci posilenie się doskonałą kolacją na wodach Sekwany, ale zapewni pomoc przy zakupie biletów do paryskich muzeów, galerii i kabaretów. Zapraszamy na stronę internetową Do okolic Wieży Eiffla dojedziesz linią metra numer 6 i 9. Wysiądź na stacji „Trocadero” i kieruj się do wyjścia za pomocą znaków – brązowe strzałki pokierują cię do wieży. Szukaj tabliczki z napisem „Sortie: avenue du President Wilson, Palais de Chaillot”. Dojdziesz do informacji i kas biletowych, na lewo od nich znajduje się wyjście z metra. 1. Pomnik marszałka Focha Na prawo od wyjścia ze stacji Trocadero, znajduje się konny posąg marszałka Ferdynanda Focha: marszałka Francji, Wielkiej Brytanii i honorowego marszałka Polski. Był on wielkim przyjacielem naszego kraju. Pomógł nam między innymi, gdy wymusił na Niemcach przerwanie zbrojnego tłumienia Powstania Wielkopolskiego w 1919 roku. Jednym z najbardziej podniosłych wydarzeń w dwudziestoleciu międzywojennym w Polsce było odznaczenie marszałka Focha orderem Virtuti Militari. Piątego lutego 1921 roku w słynnej szkole wojskowej w Saint-Cyr Józef Piłsudski odpiął ze swego munduru własny krzyż Virtuti Militari i udekorował nim Focha. Marszałek Foch otrzymał także tytuły doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego, Uniwersytetu Warszawskiego oraz Uniwersytetu Poznańskiego. Jest również Honorowym Obywatelem Grudziądza, choć nigdy nie był w tym mieście. Foch był bardzo lubiany w dawnej Polsce. Gdy odbierał honorowe obywatelstwo Lwowa, młodzież wyprzęgła konie z jego powozu i sama ciągnęła go ulicami miasta wśród wiwatujących tłumów. Co ciekawe, jedna z jego idei politycznych, gdyby została urzeczywistniona, mogłaby zapobiec II Wojnie Światowej. Był on bowiem zwolennikiem uderzenia polsko-francuskiego na słabe jeszcze Niemcy i okupacji tego kraju. 2. Plac Trocadero Naprzeciw pomnika marszałka Focha mieści się Plac Trocadero z Pałacem Chaillot (Szajo). Przejdź przez plac, kierując się w stronę Wieży Eiffla. Po obu jego stronach na dwóch skrzydłach pałacu, stoją złote statuy. Na Placu Trocadero i w jego sąsiedztwie znajduje się największe w Paryżu skupisko muzeów - jest ich około 70-siąt. Tu między innymi znajdujące się w prawym skrzydle Pałacu Chaillot, Muzeum Morskie oraz Muzeum Człowieka założone w 1878 roku, jako muzeum etnograficzne. W czasie II Wojny Światowej pracownicy tego muzeum jako jedyni zorganizowali się w siatce ruchu oporu przeciwko Niemcom, podczas gdy władze Paryża współpracowały z okupantem. W lewym skrzydle Pałacu de Chaillot swoją siedzibę ma Muzeum architektury i dziedzictwa narodowego. Ponadto u stóp Pałacu de Chaillot znajduje się Aquarium du Trocadero. Nieco poniżej, schodząc na lewo, zobaczymy Muzeum Narodowe sztuki Azji Guimet, naprzeciw niego Muzeum Sztuki Współczesnej Miasta Paryża, a nieco dalej Muzeum mody i kostiumów. Nazwa pałacu pochodzi od nazwy wioski, która znajdowała się na tym terenie jeszcze do 1860 roku. W tym roku wioska Chaillot została włączona do Paryża. W XIX wieku począwszy od 1855, aż do 1937 roku Francja organizowała serie spektakularnych wystaw uniwersalnych, zachęcających do rozwoju rodzimego przemysłu i rolnictwa, chcąc zarazem udowodnić światu swoją potęgę. To właśnie tutaj, na potrzeby trzeciej wystawy światowej (1878) na szczycie wzgórza, na dawnym placu króla Rzymu, wzniesiono okrągły pałac w stylu mauretańskim i neo-bizantyjskim. Pałac i plac zostały nazwane Trocadero dla uhonorowania brawurowego zwycięstwa Francuzów w walce o cytadelę Trocadero w 1823 roku podczas ekspedycji do Hiszpanii. Pałac nie podobał się Paryżanom i wyszydzany był z powodu dwóch minaretów. Zburzono więc minarety i podczas ostatniej wystawy uniwersalnej w 1937 roku, zastąpiono je półkolistym pałacem Chaillot, zachowując część szkieletu i konfiguracje skrzydeł. Nadano im wygląd, jaki możemy podziwiać obecnie. To w tym pałacu Trzecia Sesja Ogólnego Zgromadzenia ONZ, obradująca w Paryżu, uchwaliła 10 grudnia 1948 roku Powszechną Deklarację Praw Człowieka. Dokument ten stanowi niewątpliwie jedno z największych i najtrwalszych osiągnięć ONZ. Wspomniana wieś Chaillot po części wiąże się z historią Polski. W ostatnich miesiącach swojego życia przyjeżdżał tutaj Fryderyk Chopin. Mikroklimat wsi łagodził objawy ciężkiej choroby kompozytora. Zejdź po schodach wzdłuż fontanny Trocadero, mając ją po swojej prawej stronie. Po zejściu schodami znajdziesz się na Placu Warszawy, gdzie nieopodal znajduje się Pomnik Żołnierza Polskiego. 3. Plac Warszawy Jesteśmy na wyjątkowym placu. Można powiedzieć, że nigdy tutaj nie przychodzi listonosz. W tym miejscu nie ma żadnego budynku, nie ma więc żadnego adresu. Plac ten jest za to jedną z najciekawszych wizytówek naszego kraju. W roku 1918, wiele osób spośród polskiej arystokracji mieszkało we Francji i miało tu wielu przyjaciół. Dlatego, aby uczcić odzyskanie niepodległości przez nasz kraj po 123 latach zaborów, Francuzi nazwali ten plac właśnie Placem Warszawy. To tłumnie odwiedzane miejsce. Rocznie ten niepozorny paryski placyk przemierzany jest przez 12 milionów osób: turystów z całego świata oraz miłośników i mieszkańców tej dzielnicy. Wszystko dlatego, że jest stąd świetny widok na Wieżę Eiffel’a, która znajduje się dokładnie po drugiej stronie mostu. Miliony zdjęć Wieży wykonywane jest właśnie z tego miejsca. Mając po prawej stronie Fontannę Trocadero i most d’Iena, skieruj się do małego skweru na lewo od Placu. 4. Pomnik Żołnierza Polskiego Po lewej stronie Placu Warszawy stoi Pomnik Żołnierza Polskiego. Pomnik, którego autorem jest prof. André Greck postawiony został w 1977 roku. Kamień węgielny pod jego budowę wmurował sam prezydent Francji, Valery Giscard d’Estaing. Pomnik miał uczcić Polaków walczących za wolność Francji, w szczególności podczas II Wojny Światowej, pod dowództwem generała Maczka i generała Andersa. Na pomniku widnieje napis: „Kombatantom polskim walczącym w obronie i o wyzwolenie Francji 1939-1945”. Złożono tu też ziemię z szesnastu francuskich cmentarzy, na których są groby Polaków, poległych za Francję. Ponadto złożono tu dwie urny. Jedna z ziemią z Grobu Nieznanego Żołnierza w Warszawie, zaś druga z prochami ofiar obozu Auschwitz. Powróćmy jeszcze na chwilę do historii i okoliczności ufundowania pomnika polskich żołnierzy. W rządzie Valerego Giscard d’Estaing, który położył kamień węgielny pod ten pomnik, zasiadali arystokraci polskiego pochodzenia - Michel Poniatowski i Michel d'Ornano, potomek Marii Walewskiej i marszałka d'Ornano. To zresztą osobna i bardzo piękna historia miłosna. Chodziło o to, że nasza piękna rodaczka sama nie mogła liczyć na formalny związek z Napoleonem Bonaparte, choć łączyło ich wielkie uczucie. Po abdykacji Cesarza, Maria pozostała mu wierna i złożyła mu wizytę na Elbie. Natomiast po klęsce pod Waterloo, kiedy Maria Wawelska wyraziła życzenie wyjazdu w ślad za cesarzem zesłanym na wyspę Świętej Heleny, on stwierdził krótko: „Pani ma już wytyczoną drogę i nie mogę tej chęci pozostania przy mnie zaakceptować”. Dlatego Bonaparte postanowił, aby Maria poślubiła jego największego przyjaciela Korsykanina, a zarazem jego odległego kuzyna hrabiego, marszałka Francji, Filipa Antoniego d'Ornano, syna Lodovico d’Ornano i Izabele Bonaparte. Maria Walewska zgodnie z poleceniem swojego nieosiągalnego dla niej kochanka, wyszła za mąż za d'Ornano w 1816 roku i miała z nim syna Rudolfa Augusta. Prawnuk Marii Walewskiej, Guillaume d’Ornano, ożenił się w Polsce z Elżbietą Michalską herbu Trzaska na Mełgwi i miał z nią dwóch synów - Michel'a i Huberta. Hubert urodził się w Mełgwi koło Lublina i do ósmego roku życia mieszkał w Polsce i nawet nie mówił po francusku. Któregoś dnia, Wilhelm d'Ornano upomniał się jednak o swojego syna i Hubert został przeniesiony do Francji na stałe. Hubert d’Ornano połączył się z polską arystokracją poprzez związek małżeński z Izabelą Marią, hrabiną Potocką z Podhajec - córką księżnej Radziwiłł, z którą miał pięcioro dzieci. Czyli są to pra-pra-pra-wnuczęta Marii Wawelskiej. Jest to dynastia arystokratyczna znanych we Francji przemysłowców: twórców i właścicieli prestiżowych firm perfumeryjnych jak „Lancôme” a obecnie „ SISLEY”. Natomiast brat Huberta, nieżyjący już Michel d'Ornano, był wielokrotnym ministrem w rządzie Giscard’a d’Estaing, merem miasta Deauville i kandydatem na prezydenta Francji. Pomnik, o którym mówiliśmy wcześniej faktycznie zawdzięczamy wpływom Michel Poniatowskiego i Michel d'Ornano, dwóm ministrom prezydenta Francji Valerego Giscard d’Estaing. Po obejrzeniu pomnika, przejdź na drugą stronę Placu Warszawy, gdzie zaczyna się most d’Iena, jeden z wielu słynnych paryskich mostów. Przejdź przez niego, mając przed sobą Wieżę Eiffla. Na drugim brzegu po lewej stronie, znajduje się Bateu Parisiens, skąd możesz popłynąć w godzinny rejs po Sekwanie. Bilety na taką wycieczkę możesz nabyć za pośrednictwem biura Lekier France Tours. W ofercie biura znajdują się nie tylko wejściówki, ale również pakiety, w ramach których będziesz mógł zjeść obiad na pokładzie statku, lub umilić sobie wieczorny rejs doskonałą kolacją. 5. Pont d’Iena Pont d’Iena został wybudowany z rozkazu samego Napoleona, który w 1807 roku zarządził rozpoczęcie prac nad mostem z widokiem na Szkołę Wojskową. Możecie ją dostrzec na samym końcu Pól Marsowych. Początkowo obiekt miał nosić nazwę “Pont du Champ de Mars” lub “Pont de l'École militaire”, jednak francuski cesarz postanowił upamiętnić odniesione w 1806 roku spektakularne zwycięstwo w Bitwie nad Jeną, w której doszczętnie rozbił 38-tysięczną armię pruskiego księcia Fryderyka Ludwika Hohenlohe i nazwać nowo powstałą budowlę, nawiązując do tego znaczącego wydarzenia. W 1937 roku, z okazji kolejnej Wystawy Światowej organizowanej w Paryżu, most został znacząco poszerzony - z początkowych 19 metrów, aż do 35. Przechodząc przez niego zmierzamy w stronę Wieży Eiffla, która jest kolejnym punktem naszej wycieczki. 6. Wieża Eiffla Wieża Eiffla to najbardziej znany obiekt architektoniczny Paryża i zarazem symbol Francji. Zbudowano ją specjalnie na paryską Wystawę Światową w 1889 roku. Proszę wiec obliczyć ile ta Żelazna Dama - Tour Eiffel ma już lat? Miał to być obiekt symbolizujący możliwości techniczne epoki, poziom wiedzy inżynierskiej oraz potęgi gospodarczej i naukowo-technicznej Francji. Projekt powierzono znanemu inżynierowi i budowniczemu mostów – Gustawowi Eiffelowi. Miał on z tym zadaniem nie lada problem, gdyż nie był specjalistą od wież tylko od mostów. Jego autorstwa jest na przykład most Golden Gate w San Francisco, a także konstrukcja nośna Statuy Wolności w Nowym Yorku. Ostatecznie projektant za radą swoich współpracowników – Maurice’a Koechlina i Emile’a Nouguier wymyślili wieżę w kształcie litery “A” z elementów, które są stosowane przy budowie mostów. Kroniki towarzyskie Paryża przekazują, że Eiffel użył litery “A” jako wyjściowej formy, bo był wówczas bardzo zakochany w dziewczynie, która nie była mu zbyt przychylna. Wieża miała być dowodem jego miłości. Miłość w języku francuskim to „amour” i stąd litera „A”. Ciekawostką jest fakt, że wieża nie jest spawana. Składa się z ponad 18-stu tysięcy części metalowych, połączonych ręcznie około 2,5 mln nitów. Wykonanie jej było więc bardzo ciężką pracą. Robotnicy nierzadko przepłacali to zdrowiem, a nawet życiem. Wieża miała być rozebrana po 20 latach, ale jej budowniczy za wszelką cenę chciał uratować swoje dzieło i przekazał ją nauce. Gustaw Eiffel założył na wieży laboratorium meteorologiczne. Dopiero udane eksperymenty z umieszczonym na szczycie wieży telegrafem ostatecznie ocaliły wieżę przed rozbiórką. W przededniu I Wojny Światowej, wieża stała się dzięki temu obiektem militarnym - łączyła Paryż z posterunkami wojskowymi na granicy z Niemcami. Na początku wieża była przez większość Paryżan wręcz znienawidzona. Wiele znakomitości świata kultury protestowało przeciwko jej budowie, a potem domagało się natychmiastowej rozbiórki. Jednym z najzacieklejszych jej wrogów był pisarz, znany nowelista Guy de Maupassant. Anegdota mówi, że pewnego dnia spotkano go w kawiarni na wieży. Zapytany, co tam robi odparł – “to jedyne miejsce w Paryżu, z którego tego ‘paskudztwa’ nie widać”! Każdego roku Wieżę Eiffla odwiedza ponad 6 milionów ludzi. Po Luwrze, jest to drugi najczęściej odwiedzany obiekt turystyczny Francji. Całkowita wysokość wieży zmieniała się kilkakrotnie - za sprawą zamocowanej na jej szczycie anteny. Od 2000 roku wieża ma 324 metrów wysokości, jest najwyższą budowlą w Paryżu i piątą co do wysokości we Francji. Co ciekawe, w zależności od pory roku wysokość wieży Eiffla zmienia się o 18 cm z powodu rozszerzalności metalu. Pod wpływem wiatru odchyla się też na 6-7 cm. Wieża Eiffla ma na swoim koncie wyczyny wielu śmiałków, marzycieli czy szaleńców. Na wieżę wspinali się alpiniści, na rowerze po schodach zjechał z niej pewien dziennikarz. W 1911 roku paryski krawiec, niejaki Reisfeldt postanowił sfrunąć z gzymsu wieży na skrzydłach z upiętej peleryny. Spadł na oczach tłumu. Sekcja wykazała jednak, że zmarł na zawał, zanim jego ciało dotknęło ziemi. Niestety wieża to także – mimo licznych zabezpieczeń - ulubione miejsce samobójców. Liczba ich sięga 400. Zwiedzając Wieżę Eiffla, mamy do dyspozycji trzy platformy widokowe usytuowane kolejno na wysokościach 57 m, 115 m i 275 m. Czy wiecie jaki był pierwotny kolor wieży? Proszę się przypatrzeć. Z góry na dół zjeżdżają dwie windy po przeciwległych stronach. To jest wskazówka. Spójrzcie na ich kolor. Te windy zdradzają właśnie pierwotny kolor wieży. Była ona do drugiego piętra pomalowana na żółto-złoto, a czubek miała pomarańczowy. Dzisiaj wieża ma windy elektroniczne, jednak przedtem były one parowe. Musiał je obsługiwać wykwalifikowany windziarz. Zawód ten był naprawdę wykańczający i często windziarze przepłacali go zdrowiem. Szybko przechodzili na emeryturę. Żeby uhonorować tę profesję, stworzono kukłę wielkości człowieka w służbowym ubraniu windziarza. Została ona na stałe podwieszona pod windą i jeździ tysiące razy dziennie razem z turystami. Wieża Eifffela jest odnawiana co 7 lat. Do jej pomalowania zużywa się wtedy 50 ton ciemnobrązowej farby. To mniej więcej waga 50 samochodów osobowych. Za wieżą Eiffla rozciągają się Pola Marsowe. 7. Pola Marsowe Po spotkaniu z Żelazną Damą - La Tour Eiffel, udaj się na przechadzkę Polami Marsowymi, które rozciągają się do Szkoły Militarnej. Nazwa ogrodów - Champs de Mars, pochodzi od równiny nazwanej przez Rzymian, po wygranej wojnie z ludem Paryzjów, czyli starożytnymi założycielami Paryża. Rzymianie docenili odwagę przeciwnika i nazwali teren polami Marsa, od swojego boga wojny. Po otwarciu Paryskiej Szkoły Wojskowej w 1760 roku, Pola Marsowe stały się terenem ćwiczeń dla kadetów, pobierających nauki w szkole. Teren mógł pomieścić 10 000 kadetów jednocześnie. Druga Wystawa Światowa zorganizowana w 1867 roku, zapoczątkowała wykorzystywanie Pól Marsowych jako teren dla ekspozycji stanowisk, prezentujących najnowsze osiągnięcia techniki. Champs de Mars było także miejscem wielu festiwali i obchodów, "Dnia Bastylii", zorganizowanego przez króla Ludwika XVI w 1790 roku. Ścięto tutaj również burmistrza miasta - Jeana Sylvaina Bailly'ego. Ciekawostką jest fakt, że Pola Marsowe były świadkiem pierwszego lądowania balonu wypełnionego wodorem w 1783 roku. Dzisiaj ogrody są popularnym miejscem spacerów, pikników, letnich wydarzeń takich jak pokazy filmów, czy transmisja meczów. W 2010 roku na Polach Marsowych pomiędzy Wieżą Eiffla, a Szkołą Wojskową, odsłonięto Mur Pokoju. Dzieło Clary Halter nawiązuje do Ściany Płaczu w Jerozolimie, przekazując przesłanie pokoju w 49 językach, w tym po polsku. Idąc spod Wieży Eiffla w kierunku Szkoły Militarnej, idź lewą stroną Pól, gdzie umieszczony został Pomnik Praw Człowieka. Został on odsłonięty w 1989 roku, aby upamiętnić dwusetną rocznicę wybuchu Rewolucji Francuskiej. 8. Szkoła Wojskowa Przy paryskich Polach Marsowych znajduje się Szkoła Wojskowa. Inicjatorem jej powstania był francuski król Ludwik XV, choć uważa się, że był to pomysł Markizy Pompadour, kochanki Ludwika. Markiza wywodziła się z ludu, ale charakteryzowała się dużą wrodzoną inteligencją, stała się więc szybko nie tylko faworytą króla, ale i protektorką wielu malarzy, rzeźbiarzy czy architektów. Inicjowała też wiele różnych przedsięwzięć. Jednym z nich miała być właśnie placówka, która szkoliłaby synów uboższych żołnierzy królewskiej armii. Mimo zwycięskich kampanii wojennych, Francja nie posiadała nowoczesnej, jak na owe czasy, kadry dowódczej. Wielu synów bogatej arystokracji nie nadawało się do ciężkiej służby wojskowej, zaś zubożałej szlachty nie stać było na kształcenie swoich dzieci w Paryżu. Stąd idea stworzenia szkoły dla pięciuset młodych szlachciców, sierot, których ojcowie służyli w armii królewskiej i synów zubożałej szlachty, która skazana była na pomoc króla. Co ciekawe, jedynym źródłem finansowym na pokrycie kosztów budowy Królewskiej Szkoły Wojskowej były zyski z należności za grę w karty oraz zyski z podatków z loterii, jak również dochody z opactwa Saint-Jean–de-Laon. Budowę rozpoczęto w 1751 roku w oparciu o projekt architekta Gabriela. Równolegle stworzono teren ćwiczeń wojskowych dla kadetów, czyli Pola Marsowe. W tym miejscu starożytni Paryżanie, dzielnie odpierali atak armii Juliusza Cezara, ale niestety przegrali wojnę. Rzymianie nazwali te równinę polami Marsa od swojego boga, honorując w ten sposób zwyciężonego, lecz walecznego przeciwnika. Pierwsi uczniowie rozpoczęli edukację w 1760 roku. Najsłynniejszym absolwentem szkoły jest Napoleon Bonaparte, który zdobył w niej stopień podporucznika artylerii. Co ciekawe, osiągnął to dwa razy szybciej niż zakładał program, bo w ciągu zaledwie jednego roku nauki. Paryska Szkoła Wojskowa była też wzorem dla Szkoły Rycerskiej w Warszawie. Obecnie francuska uczelnia jest wyższą szkołą wojskową wszystkich rodzajów broni oraz naukowym instytutem zajmującym się obronnością kraju. Na jej terenie znajdują się również budynki przynależące do ministerstwa obrony. Od 1924 roku znajduje się tu mieszkanie służbowe Głównego Dowódcy Sił Zbrojnych Republiki Francuskiej i oficjalne salony recepcyjne, co także podkreśla jej duże znaczenie dla Francuzów. Skupmy się teraz przez chwilę na samym królu Ludwiku XV i na jego burzliwym życiu osobistym. Wiemy już, że miał metresę, wpływową Madame Pompadour i wiele innych kobiet. Ale miał też żonę, Marię Leszczyńską, młodszą córkę polskiego króla Stanisława Leszczyńskiego. Król wybrał ją spośród 90 kandydatek, księżniczek europejskich na podstawie portretu. Maria była dziewczyną postawną z szerokimi biodrami, co według znawców wskazywało na jej duże możliwości licznego macierzyństwa, co się zresztą sprawdziło, gdyż para królewska miała dziesięcioro dzieci. Warto podkreślić, że osierocony Ludwik miał 12 lat gdy został koronowany, zaledwie 15 lat gdy żenił się, a Maria Leszczyńska była już w odpowiednim wieku żeby mieć dzieci. Była o 7 lat starsza od królewicza. Małżeństwo zostało zawarte per procura, co oznacza, że podczas ceremonii w katedrze w Strasburgu, przysięgę składał inny mężczyzna w imieniu króla. Był to książę Orleanu. Maria klęczała przed ołtarzem na purpurowej poduszce, pod baldachimem ozdobionym królewskimi liliami, jako herbem Francji, a obok niej książę Orleański, wyznaczony przez króla do ceremonii zaślubin przez prokuracje. Wprawdzie niekoronowana, jednak honory i zaszczyty wynikające z faktu bycia małżonką króla już się jej należały. Takie było bowiem znaczenie ślubu per procura. Było to małżeństwo suwerena najbardziej wpływowego mocarstwa w Europie z nieznaną polską księżniczką. Ludwik po raz pierwszy zobaczył Marię dopiero na ślubie w pałacu Fontainebleau nieopodal Paryża. Dziewczyna bardzo mu się podobała. Do dziesiątego roku ich małżeństwa i do dziesiątego porodu królowej, król zachowywał miłość i wierność Marii, choć powszechnie wiadomo, że miał wiele faworyt w swoim życiu. Wspólne życie królewskiej pary było bardzo burzliwe, ponieważ Ludwik był obdarzony wielkim temperamentem erotycznym. Maria Leszczyńska w czasie pobytu w Wersalu rodziła 11 razy. Na dworze panowało sarkastyczne powiedzenie o Królowej: „toujours couche, grosse, accouche”, co znaczy „ciągle gruba, leżąca, a potem rodząca”. W tamtych czasach królewski poród odbywał się na oczach wszystkich dworzan, w pozycji takiej, jak dziś na fotelu ginekologicznym, aby każdy mógł zobaczyć głowę ewentualnego przyszłego władcy. Kiedy Maria Leszczyńska zmarła w Wersalu w 1768 roku , Ludwik powiedział, że była to jedyna kobieta, którą naprawdę kochał. Po obejrzeniu Szkoły idź w lewo w kierunku placu Joffre, skąd dojrzysz złotą kopułę Pałacu Inwalidów. 9. Pałac Inwalidów Hôtel des Invalides, czyli Pałac Inwalidów jest budowlą wzniesioną na polecenie Ludwika XIV. To jeden z najbardziej charakterystycznych punktów w centrum Paryża. Ogromny budynek z 200-metrową fasadą utrzymany jest w stylu nawiązującym do budowli rzymskich. Król polecił zbudowanie takiego pałacu, by mogli w nim znaleźć dach nad głową francuscy weterani wojenni. Przedtem starzy żołnierze musieli kraść czy żebrać, aby móc utrzymać się przy życiu. Budowa trwała od 1671 do 1674 roku i pierwsi pensjonariusze zostali przyjęci osobiście przez samego króla Ludwika XIV. Realnie w okresie panowania Ludwika XIV, przebywało tu cztery tysiące żołnierzy. Mogli oni tu doczekać końca swoich dni we względnym spokoju. Były jednak ścisłe kryteria przyjmowania żołnierzy jako pensjonariuszy. Pałac był instytucją o charakterze kościelnym, wyznania katolickiego, a zarazem organizacją z regulaminem wojskowym. Kandydaci, którzy byli protestantami, marynarzami lub chorowali na tzw. zołzy, czyli cierpiący na gruźlicę węzłów chłonnych, otrzymywali odmowę. Kandydaci przyjęci jako pensjonariusze musieli odbyć 40-dniowe szkolenie religijne pod nadzorem księży, wyjątek stanowili oficerowie ze skróconym czasem 15 dni. Obowiązkowe były codzienne modlitwy w intencji królewskiej rodziny i za pomyślność armii królewskiej. Był też obowiązek pracy, w zależności od zdrowia i możliwości żołnierzy. Na ogól było to konfekcjonowanie uniformów wojskowych, pończoch, butów, praca w warsztatach kaligrafii i iluminacji, tkactwa i tapicerki. Wszystkich obowiązywała żelazna dyscyplina, wymagana przez króla. Obecność kobiet była zabroniona w budynkach. Żonaci pensjonariusze mieli prawo dwa razy w tygodniu opuszczać pałac, by spotkać swoje małżonki. Pod względem pomocy lekarskiej, higieny i wyżywienia był to prawdziwy luksus na tamte czasy. Król stawiając pałac skorzystał jednak z okazji i kazał wybudować także coś dla siebie: przepiękną kaplicę królewską ze złoconą kopułą na szczycie budynku. Kaplica została zbudowana tylko i wyłącznie dla króla, żołnierze nie mieli tam prawa wstępu. Dla nich Ludwik wybudował kościół, który przylega do kaplicy. Kiedy w 1840 roku sprowadzono do Francji prochy Napoleona, postanowiono złożyć je właśnie pod kopułą tej królewskiej kaplicy pod wezwaniem Św. Ludwika. Ciało spoczęło w sześciu trumnach, każda z nich zbudowana jest z innego materiału. Pierwsza, zewnętrzna jest z żelaza, kolejne to: mahoń, ołów, ponownie ołów, heban i drzewo dębowe. W ten sposób „opakowany” cesarz spoczął w sarkofagu wykonanym z porfiru czerwonego z Finlandii, umieszczonym na cokole z zielonego granitu z Wogezów. Obecnie Hôtel des Invalides to przede wszystkim muzeum wojskowe. Znajdują się tam bogate zbiory broni i mundurów, a także makiety fortyfikacji. W muzeum znajduje się również wypchany koń Napoleona Wizyr. W 1970 roku, minister do spraw kombatantów zdecydował o przebudowie części budynków Pałacu w celach socjalnych i przekształcenia go w miejsce do życia dla starych, samotnych żołnierzy. W ten sposób powrócono do pierwotnej roli pałacu i humanizacji tej instytucji. Inauguracja miała miejsce w grudniu 1980 roku. W części skrzydła pałacowego prowadzony jest oddział fizykoterapii dla inwalidów wojennych z wojny w Afganistanie, czy w Afryce. Z Pałacem Inwalidów wiąże się słynna historia trzech muszkieterów, a ściślej historia Charlesa de Batz-Castelmore, szlachcica, który służył Ludwikowi XIV jako kapitan muszkieterów, a później generał. Nosił tytuł hrabiego d'Artagnan i stał się pierwowzorem znanej postaci muszkietera z powieści Aleksandra Dumas. Ludwik XIV bardzo lubił wojować, ciągle wywoływał jakieś konflikty zbrojne. Z całego swego życia, a żył 78 lat, z czego przez 73 lata był Królem Francji, 50 lat spędził na wojnach. Zdawał, więc sobie sprawę, że trzeba posiadać dobrze wyszkoloną armię, a na miejsce tych, którzy zginęli należy pozyskiwać nowych ludzi. Jednocześnie we Francji przybywało inwalidów wojennych i poszkodowanych w czasie królewskich wojen. Ludwik XIV nie płacił im żołdu, bo ponoć nie miał na to pieniędzy. Te musiały się znaleźć choćby na prowadzenie wojen z Holandią. Doszło więc do tego, że w pewnym momencie paryskie ulice zapełniły się okaleczonymi w wojnach żołnierzami, często bez rąk, bez nóg, czy bez oczu. Włóczyli się po ulicach stolicy bez środków do życia i nikt się nimi nie zajmował. Jednak w końcu te widoki zawstydziły króla – choć chyba prędzej chodziło o zażegnanie groźby epidemii czy niepokojów społecznych - i wybudował dla poszkodowanych w wojnach żołnierzy wspomniany pałac. W pewnym momencie tej historii pojawił się w Paryżu monsieur d’Artagnan, który miał iść na wojnę z Holandią. Wcześniej jednak bardzo chciał się ożenić. Nie mógł tego zrobić, ponieważ francuski obyczaj był taki, że to mężczyzna wnosił posag, Charles de Batz-Castelmore, ubogi sługa Króla, zwyczajnie go nie posiadał. Kobieta, z którą żył w nieformalnym związku domagała się jednak od muszkietera posagu. Ten więc zwrócił się do Ludwika XIV: „Kiedy to wreszcie dostanę mój posag? Król odrzekł: ”Jak wrócisz z wojny to dostaniesz”. Niestety d'Artagnan nie ujrzał posagu, bo zginął w trakcie wojny francusko-holenderskiej. Historia Orlątka Syn Napoleona zwany był L'Aiglon, co oznacza Orlątko i był jedynym synem cesarza Napoleona z prawego łoża. Jego matką była druga żona Bonapartego - Maria Ludwika - arcyksiężniczka austriacka z rodu Habsburgów, córka cesarza Franciszka II. Syn Napoleona Bonaparte zmarł i został pochowany w Austrii. Po klęsce w Bitwie o Francję w 1940 roku, władze francuskie podpisały zawieszenie broni ze stroną niemiecką. Wkrótce do okupowanej stolicy przyjechał Adolf Hitler. Człowiek ten był zafascynowany historią Napoleona, czuł się Cesarzem Europy i dlatego postanowił sprawić Francuzom prezent. Sprowadził do Pałacu Inwalidów szczątki syna Napoleona. Był to jednak manewr polityczny by ściągnąć z Vichy do Paryża Marszałka Pétain i zainstalować nowy rząd kolaboracyjny w Wersalu. Hitler wybrał specjalnie datę 15 grudnia 1940 roku dla uczczenia setnej rocznicy sprowadzenia prochów Napoleona Bonaparte z wyspy Św. Heleny do Paryża. W sumie Pétain zręcznie uchylił się od zaproszenia, wysyłając na ceremonię swojego ministra. Koncepcja Hitlera spaliła się, ale jego kaprys został spełniony. Na szczęście dla Francuzów, bo „Orlątko” po prawie stu latach separacji połączyło się z ojcem. Są też tu pochowani również bracia Napoleona: Joseph i Jérôme Bonaparte, królowa Westfalii, Katarzyna Wurtemberg, żona Jérôme oraz kilku marszałków Napoleona, a po I Wojnie Światowej złożono tu także trumnę Marszałka Ferdynanda Focha. Po zapoznaniu się z monumentalnym pałacem, obejdź plac i skręć w lewo. Możesz wejść bocznym wejściem i przejść przez urokliwe ogrody. Wyjdź główną bramą przed którą stoją armaty. 10. Armaty spod Austerlitz Te armaty pochodzą z okresu wspomnianej już zwycięskiej bitwy Napoleona pod Austerlitz. Warto wspomnieć, że przechodziły one dość skomplikowane koleje losu. Kiedy Prusacy weszli do Paryża w 1870 roku, po wygranej bitwie pod Sedanem, zagarnęli armaty Napoleona i wywieźli je do Niemiec. Po I Wojnie Światowej Francuzi domagali się ich zwrotu i otrzymali je - armaty znów stanęły pod Pałacem Inwalidów. Tyle, że mniej więcej 20 lat potem, po wkroczeniu Niemców do Paryża w czasie II Wojny Światowej, armaty ponownie trafiły do Berlina. Dopiero po zakończeniu działań wojennych w maju 1945 roku, armaty kolejny raz wróciły do stolicy Francji i stoją tu do dzisiaj. Przejdź wzdłuż armat i kieruj się na prawo na skwer pomiędzy Pałacem Inwalidów, a mostem Alexandra. Idź lewą stroną skweru i skręć w ulicę l’Universitete, na której znajdują się pięknie zaprojektowane kamienice. 11. Most l'Alma Zmierzamy teraz do mostu Alma. Od samej przeprawy słynniejszy jest jednak tunel pod nią. W 1997 roku właśnie tutaj zginęła księżna Diana. Przejdź przez most i skręć w lewo do Płomienia Wolności, stojącym przy wjeździe do tunelu. Płomień Wolności Do tragicznego wypadku samochodowego doszło nocą, 31 sierpnia. Lady Di i jej ówczesny towarzysz życia Dodi al-Fayed, syn egipskiego miliardera Mohameda Al-Fayeda, wyszli z paryskiego hotelu Ritz, przy Placu Vendôme. Wiedząc, że przed drzwiami czeka na nich tłum paparazzich, skorzystali z tylnego wyjścia. Natrętni fotoreporterzy nie dali się jednak tak łatwo oszukać. Widząc odjeżdżającą 160 kilometrów na godzinę limuzynę, ruszyli za nią w pościg. W tunelu Pont d’Alma rozpędzony samochód uderzył w betonowy filar. Al-Fayed i kierowca zginęli na miejscu, Diana zmarła 3 godziny po przewiezieniu do szpitala. Okoliczności śmierci księżnej Walii budzą jednak do dziś wiele kontrowersji oraz są przyczyną żenującego zamieszania dla diaspory amerykańskiej w Paryżu. Los zrządził, że Diana zginęła tuż pod pomnikiem Płomienia Wolności, znajdującym się nad wjazdem do tunelu. Płomień ten 3,5 metrowej wielkości pokryty złotem, jest repliką pochodni trzymanej przez Statuę Wolności w Nowym Yorku. Płomień został podarowany Francji przez Stany Zjednoczone w 1989 roku. Jest to gest podziękowania za odrestaurowanie 3 lata wcześniej Statuy Wolności przez Francuzów, z okazji setnej rocznicy jej ofiarowania narodowi amerykańskiemu. Płomień ten jest bardzo wymownym symbolem przyjaźni łączącej Francję i Amerykę. Nazajutrz po śmierci Lady Di, pomnik został pokryty kwiatami przez olbrzymie tłumy Paryżan. Od tej pory wielbiciele księżnej Diany i turyści przychodzą, by złożyć wiązanki, zostawić listy, fotografie i różne dowody pamięci, nieustannie fotografując się przy tej okazji. Spontanicznie pomnik ten przeobrażono w ołtarz Diany i fikcyjny jej grobowiec. Zwłaszcza, że piosenka skomponowana przez Eltona Johna „Candle in the Wind” kojarzy się ze złotym płomieniem, wystawionym na podmuch wiatru wiejącego od Sekwany. W ten sposób przesłanie i symbolika płomienia Wolności zostało całkowicie odwrócone od jego funkcji początkowej. Władze Paryża, mając poważny problem z ustawicznym czyszczeniem miejsca i zapewnianiem ochrony pomnikowi, postanowiły nazwać plac, na którym znajduje się znicz, imieniem księżniczki Diany. Wywołało to sprzeciw królewskiego dworu Anglii. Ostatecznie stworzony został nowy Płomień Wolności, rzeźba wykonana przez Jeana Cardota. Umieszczono ją w ogrodach Ambasady Stanów Zjednoczonych i odsłonięto 14 czerwca 2008 roku w obecności prezydenta Francji Nicolasa Sarkozy’ego oraz prezydenta Stanów Zjednoczonych George’a Busha. Płomień nadal symbolizuje ciepłe i pełne szacunku relacje między Francuzami i Amerykanami. Zawiera dwie inskrypcje ze słowami Francuza Lafayette i Amerykanina Benjamina Franklina. Historia księżnej Diany i Płomień Wolności są ostatnim punktem naszej wycieczki. Jesteśmy przekonani, ze dzisiejsze spotkanie z najstarszą damą Francji było niezwykłe i dostarczyło wielu wrażeń i emocji. Prosimy pamiętać, że wszystkie bilety wstępów, rezerwacje obiadów oraz kolacji na Wieży Eiffla i statkach Bateu Parisiens możecie zamówić w naszym biurze Lekier France Tours. Zapraszamy do zapoznania się z ofertą wycieczek z dojazdem własnym, samolotowych i autokarowych do Paryża i parków rozrywki: Disneylandu, Asterixa i Francji w Miniaturze. Odwiedź naszą stronę Tekst opracowała Danuta Pareńska.

LogoOpis EdytujCzcionka Parisienne będzie idealnym wyborem do logo klasycznej restauracji francuskiej. Elegancki, ozdobny kształt liter kontrastuje z obrazową, przystępną ikoną wieży Eiffla z czubkiem w kształcie widelca, co eksponuje indywidualizm firmy. Czerwień i profesjonalny granat przywodzą na myśl kolorystykę francuskiej flagi. EdytujTo logo będzie idealne dla restauracji specjalizującej się w smażeniu crêpes. Ikona naleśnika wypełnionego dżemem jest bardzo zachęcająca, a jej koralowo-różowy kolor kojarzy się z pysznymi słodkościami. Klasyczny font Marcellus SC dodaje profesjonalizmu, a akcenty czerwieni pomogą przykuć uwagę. EdytujNazwa restauracji dominuje ten projekt, co będzie idealnym wyborem dla ekskluzywnego bistro lub modnego wine baru. Czarno-biała kolorystyka jest niesamowicie stylowa i emanuje klasą oraz profesjonalizmem. Pełna gracji czcionka Playball inspirowana pismem ręcznym idealnie dopełnia to eleganckie logo. EdytujCzerwień to symbol miłości i pasji, co sprawdzi się idealnie dla modnej, romantycznej restauracji. Talerz z wzorem serca oraz parą pomarańczowych sztućców sprawia przyjazne wrażenie, co świadczy o przystępności restauracji. Elegancka czcionka Parisienne dodaje temu logo lekkości i artystycznego uroku. EdytujKubek kawy umieszczony w środku croissanta przywodzi na myśl modne bistro oferujące autentyczne paryskie śniadania. Paleta kolorów logo wykorzystuje barwy kojarzone z Francją i oddaje profesjonalizm oraz pasję twojego biznesu. Artystyczny font Cookie dodaje temu wesołemu logo ponadczasowego uroku. EdytujOpakowanie w kształcie serca wypełnione złocistymi frytkami sprawdzi się świetnie dla mniej formalnej restauracji. Casualowy styl fontu Original Surfer przywodzi na myśl relaksujące wieczory z przyjaciółmi, co świetnie wpisuje się w ten projekt. Profesjonalne, czarne tło oraz biel czcionki pomagają stonować beztroski charakter logo. EdytujTo logo w stylu vintage będzie idealne dla modnej, klimatycznej crêperie. Czytelny, przystępny styl fontu Averia Libre oraz granatowo-czerwona paleta kolorów, inspirowana francuską flagą, podkreślają autentyczność bistro. Gwiazdy umieszczone nad naleśnikiem symbolizują znakomitą jakość twoich potraw. EdytujIkona wieży Eiffla została uwieńczona filiżanką kawy, co sugeruje, że twoja restauracja specjalizuje się w śniadaniach i słodkich wypiekach. Poziomkowa czerwień grafiki przykuwa wzrok i pobudza apetyt. Klasyczna czcionka Oswald idealnie dopełnia to logo, bo emanuje niewymuszoną elegancją i urokiem. EdytujTen projekt łączy obrazową ikonę tarty z przyjazną, minimalistyczną czcionką Amatic SC w stylu pisma odręcznego. Oddaje to zrelaksowaną, przytulną atmosferę twojej restauracji. Monochromatyczny, złocisty kolor grafiki symbolizujący wyjątkową jakość twoich dań dodaje temu prostemu logo wyrafinowania. EdytujIkona wieży Eiffla to świetny sposób na promocję restauracji francuskiej, bo oddaje ona rodzaj kuchni, jaką serwujesz oraz elegancką, ponadczasową atmosferę. Czarno-biała grafika idealnie wpisuje się w czarujący klimat tego logo. Font Averia Serif Libre eksponuje przystępny charakter firmy.

Bez anteny mierzy 300 metrów. Była to najwyższa konstrukcja wykonana przez człowieka do czasu budowy budynku Chryslera w Nowym Jorku w 1930 roku. Wieża Eiffla waży 10 000 ton. Na wieży znajduje się 5 milionów świateł. Francuzi nadali jej przydomek „La Dame de Fer”, co oznacza „Żelazną Damę”.

Praktyczne informacje Wstęp na wieże, jako można się domyśleć jest płatny. Wjazd windą na sam szczyt to wydatek 13 euro. Dla oszczędnych – można też wejść schodami na drugie piętro za 4,5 euro. Dla dzieci i młodzieży w obu przypadkach są zniżki – bilet dla nich kosztuje od 3 do 3,5 euro. Ostatnio wprowadzono także możliwość zakupu biletów on-line. Ludzie narzekali na ogromne kolejki do kas – zakup biletów zdaje się, że rozwiązuje problem. Bilety można nabyć na oficjalnej stronie wieży eifflla: Niestety nie wykonali jej po polsku Co do godzin otwarcia: 1 i 2 poziom czynny codziennie do godz. Poziom 7 i 8 codziennie do północy Jeszcze co do praktycznych informacji: W wieży znajduje się wiele restauracji ze wspaniałymi widokami. Istnieje też możliwość odpłatnego zwiedzania maszynowni wind. Podczas zwiedzania można obejrzeć niesłychane mechanizmy napędzające windy. Na pierwszym piętrze znajduje się także muzeum, gdzie można obejrzeć filmy dokumentalne związane z wieżą Eiffla. Historia: Być może, nie wszystkim jest wiadomo, że Wieża Eifla miała trzech autorów, a nie tylko jednego – który wywodzi się z samej nazwy. Autorami oprócz Gustawa Alexandra Eiffela są także Maurice Kochlin i Emile Naugier. Pewnie gdyby żyli, to aż po dzień dzisiejszy żałowaliby tego, że po kilku miesiącach od zaprojektowania wieży odsprzedali wszystkie prawa autorskie Eiffelowi. Koechin ma jeszcze o tyle zasług, że jako pomysłodawca kratowniczej konstrukcji kierował budową wierzy. Historia wieży z dzisiejszej perspektywy wydaje się być oszałamiająca. Zdziwienie na pewno budzi fakt, iż Wieża od samego początku planowana była jako konstrukcja tymczasowa. Miała zostać zbudowana z okazji Światowej wystawy uniwersalnej w 1889r, a następnie rozebrana. O dziwo jej budowa była wielce krytykowana przez ówczesnych intelektualistów, jako metalowa konstrukcja, która zeszpeci paryż. Uspokajano ich argumentami, iż wieża niedługo zniknie. Budowla zdobyła natomiast sympatię niższych klas społecznych. Prości ludzie polubili widowiskową wieżę, a także spektakularne zdarzenie, podczas którego sam Eifel osobiście wdrapał się na szczyt wieży, aby utknąć na szczycie flagę Spory na temat budowli trwały latami. Jako ich zakończenie można uznać umieszczenie na samym szczycie anteny telegraficznenej w 1909r. Ten fakt zadecydował o powstrzymaniu rozbiórki konstrukcji. 10 lat później zaintalowano na szczycie antenę radiową, a 50 lat później telewizyjną – to już ostatecznie potwierdziło decyzję, że do rozbiórki nie dojdzie. Ciekawe jest też to, iż Wieża od początku nie miała stać na Polu Marsowym – były plany, aby łączyła dwa brzegi Sekwany i stanowiła swego rodzaju most – pewnie dlatego, iż Eifel był konstruktorem mostów … Fakty i ciekawostki: Została ona wzniesiona w rekordowym tempie w latach 1887 / 1889 przez 250 robotników. Kosztowała w przeliczeniu na dzisiejsze pieniądze – 65 milionów złotych. Ma 324m wysokości z anteną Konstrukcja waży 7000 ton Jest spięta 2,4 milionami nitów Przy silnym wietrze porusza się nawet o 13cm. W zależności od temperatury jej wysokość zmienia się o 14cm Na górę prowadzą 1642 stopnie schodów Widoczność ze szczytu sięga 60km Rocznie odwiedza ją 3 miliony turystów.

^{Wieża Eiffla nie miała być stałym elementem krajobrazu Paryża. W założeniu obiekt miał być rozebrany po 20 latach. Na wieży Eiffla wyryto 72 nazwiska inżynierów i innych osób, które uczestniczyły w jej tworzeniu. Ciekawostki turystyczne o Paryżu}

Momencik, trwa przetwarzanie danych Wieża Eiffla miała być.. tymczasowa Zaprojektowana w biurze Gustave’a Eiffela konstrukcja została oddana do użytku ponad 120 lat temu – wielkie otwarcie górującej nad Paryżem budowli nastąpiło dokładnie 31 marca 1889 roku. Wieża Eiffla została zbudowana specjalnie z okazji paryskiej wystawy światowej w 1889 roku – budowla miała upamiętniać setną rocznicę rewolucji francuskiej, a także prezentować Francję jako kraj nowoczesny, zaawansowany technicznie, naukowo i inżyniersko. Projekt zakładał, że po 20 latach wieża zostanie rozebrana Najwyższa budowla w Paryżu, piąta we Francji Kiedy wieżę oddano do użytku była najwyższą wieżą na świecie i pierwszym obiektem zbudowanym przez człowieka, który przekroczył granicę 300 metrów. Wieża Eiffla była najwyższa przez 41 lat – w 1930 roku w Nowym Jorku został skończony budynek 40 Wall Street (znany jako Trump Building). W 1957 roku na szczycie wieży zamontowano antenę, dzięki której znów stała się wyższa od nowojorskiego wieżowca. Razem z anteną Wieża Eiffla ma 324 m wysokości i waży 10 100 ton (to tyle co 2500 słoni!). W bezchmurny dzień ze szczytu można zobaczyć tereny oddalone nawet o 65 km. W pochmurne dni nie widać natomiast nawet podnóża wieży Eiffla Potrzeba 60 ton farby na pomalowanie wieży! Podobno Gustav Eiffel życzył sobie, aby jego wieża była malowana co 7 lat. 25 tysięcy m² jej powierzchni maluje się ręcznie przy użyciu pędzli (a dokładnie 1500 pędzli). Ponadto na każde takie malowanie potrzeba: około 60 ton farby, 50 km kabli zabezpieczających, 5 hektarów siatki zabezpieczającej i 25 malarzy, którym malowanie zajmie ponad rok! Restauracja na wieży Eiffla Na drugim piętrze znajduje się restauracja słynnego francuskiego szefa kuchni Alaina Ducasse’a. Uhonorowana jest jedną gwiazdką Michelina. Wystrój, wyposażenie i karta dań są nowoczesne, a menu bazuje oczywiście na kuchni francuskiej. Dania są lekkie, sezonowe, a składniki i produkty bardzo często pochodzą od lokalnych dostawców. Restauracja Le Jules Verne znajduje się na wysokości 125 metrów, a cena to 250€ za osobę (bez napojów). Znacznie taniej (ceny w porze obiadowej zaczynają się od 57€ za osobę) zjeść można w znajdującej się na pierwszym piętrze wieży Eiffla restauracji 58 Tour Eiffel (choć również ta restauracja ma w swoim menu pozycję Service Premier kosztującą €220 za osobę) Nieudany eksperyment 4 lutego 1912 roku nieudany eksperyment na wieży Eiffla przeprowadził pochodzący z Austrii wynalazca Franz Reichelt. Zginął on w wyniku skoku z pierwszego poziomu Wieży Eiffla (około 57 metrów), w trakcie testowania płaszcza-spadochronu własnego projektu. Eksperyment przyciągnął tłumy gapiów i dziennikarzy, którzy początkowo myśleli że Austriak będzie testował swój wynalazek za pomocą manekina. O Reichelt skoczył – niestety spadochron nie rozwinął się Repliki wieży Eiffla Na całym świecie znajduje się ponad 30 mniejszych kopii słynnej paryskiej budowli. Niektóre z nich są niemalże identyczne, podczas gdy inne inspirowane są Wieżą Eiffla. Można je zobaczyć w Las Vegas (USA), Makau, Tianducheng (Chiny), Warnie (Bułgaria), Filiatrii (Grecja Hołd inżynierom i naukowcom W czasie budowy wieży wygrawerowano nazwiska 72 wybitnych francuskich inżynierów, naukowców i matematyków tamtych czasów. Lista została zamalowana na początku XX wieku i odsłonięta ponownie w latach 1986–1987 17 marca 2020 o 18:08 przez Skomentuj (5) Do ulubionych

Tajemnicze pomieszczenie na najwyższym piętrze Wieży Eiffla. Na zdjęciu T.Edison z lewej, G.Eiffel z prawej strony. Na wieżę można wejść schodami, wówczas ochrona wskaże nam inną drogę. Jednak należy mieć sporo czasu i energii, by pokonać 704 stopnie i dotrzeć do platformy widokowej tylko na drugim piętrze.

Paryż posiada jedne z najlepszych restauracji w Europie i to nie tylko ze względu na jedzenie. Są to miejsca, w których możemy odpocząć, a zarazem cieszyć się zapierającymi dech w piersiach krajobrazami. Jeśli zamierzasz odwiedzić stolice Francji, koniecznie w swoim harmonogramie wycieczki, musisz uwzględnić te lokale. Przedstawiamy 10 restauracji z najwspanialszym widokiem w Paryżu. 1. Le Jules Verne2. Le Ciel de Paris3. Les Ombres4. Kong5. Le Georges6. Victoria 18367. La Tour d’Argent8. 6 New York9. Le Perchoir10. Le Zyriab by Noura 1. Le Jules Verne Znajduje się na wysokości 125 metrów na drugim piętrze Wieży Eiffla oraz łączy fantastyczną panoramę Paryża z fenomenalną kuchnią. Widok, szczególnie po zmroku jest zniewalający. Zobacz również: Airbnb oferuje gościom darmowy pobyt w swoim pierwszym podwodnym obiekcie w Paryżu 2. Le Ciel de Paris To miejsce zachwyca nowoczesnym wnętrzem oraz niesamowitym widokiem na Wieżę Eiffla. Pamiętaj, aby wybierać stolik ostrożnie, ponieważ ceny różnią się w zależności od miejsca siedzenia. Posiłki są tutaj drogie, lecz połączenie wspaniałego krajobrazu z mistrzowską kuchnią, nie może się z niczym równać. 3. Les Ombres Les Ombres to restauracja z nowoczesnym wystrojem oraz niezwykłym klimatem, ponieważ widzimy w pełnej okazałości Wieżę Eiffla. Aby zachwycić się kulinariami oraz widokiem tego miejsca, trzeba zarezerwować stolik ze sporym wyprzedzeniem. 4. Kong Ta jedna z najbardziej spektakularnych paryskich restauracji, mieści się na dwóch ostatnich piętrach biurowca marki Kenzo. Okna służą jako ściany, więc możemy podziwiać zachwycający widok na Sekwanę. Kong odwiedzają największe osobistości ze świata mody. 5. Le Georges Ekskluzywna restauracja z panoramą na starą cześć Paryża. Uważa się, że Le Georges posiada najlepszy widok na całe miasto, a w szczególności na jego najważniejsze zabytki zaczynając od Wieży Eiffla, kończąc na Mont Martre. 6. Victoria 1836 Restauracja położona tuż obok Łuku Triumfalnego. Victoria 1836 jest doskonałym miejscem na smakowanie wyśmienitych drinków. Aby znaleźć tam miejsce, trzeba się nie lada natrudzić, z powodu ogromnej liczby gości. 7. La Tour d’Argent Ta zabytkowa restauracja oferuje szereg świeżych, typowo francuskich dań. Tamtejszym specjałem jest pieczona kaczka. Miejsce jest niezwykle romantyczne, ze względu na widok ukazujący Sekwanę oraz Katedrę Notre Dame. 8. 6 New York Tutaj możesz podziwiać Wieże Eiffla, podczas gdy kosztujesz oryginalne, jedne z najlepszych posiłków na wysokim poziomie kulinarnym w Paryżu. Choć ceny są wyższe niż w większości paryskich restauracji, to 6 New York jest warty odwiedzenia. 9. Le Perchoir Chcesz coś przekąsić w przyjaznej atmosferze, podziwiając paryskie słońce? Le Perchoir jest jednym z najlepszych barów i restauracji na dachu, który słynie z pysznych koktajli i zdrowej żywności. 10. Le Zyriab by Noura To libańska restauracja również oferuje fantastyczny widok na Paryż z restauracji znajdującej się na ostatnim piętrze budynku. Zobacz również: Zdjęcia, łączące w sobie historyczne i nowe krajobrazy Paryża Która z restauracji zrobiła na Tobie największe wrażenie? (źródło: Kliknij, aby ocenić ten post! [Całkowite: 5 Średnia: 5] Wizyta na Wieży Eiffla zaczyna się za atrium, z czterema żelaznymi filarami i wieżą wznoszącą się między nimi na 324 metry. Stojąc tam ma się fenomenalny widok perspektywiczny na oś Trocadero – Escuela Militar. W atrium na zachodnim filarze znajduje się punkt informacyjny oraz rzeźba Gustawa Eiffla. ^{La Wieża Eiffla To turystyczny klasyk w Paryżu. Jest prawie niemożliwe, aby odwiedzić francuską stolicę i nie wspiąć się na ten symboliczny budynek z przełomu wieków, ale właśnie dlatego prawie zawsze jest tam wielu ludzi. Jedziesz do Paryża? Chcesz poznać słynną wieżę? Następnie wskaż to informacje o Wieży Eiffla i biletach na nią, jak je kupić, ile kosztują, jakie rodzaje biletów są dostępne. Wszystko tutaj. Na początek krótkie omówienie wieży. Został zbudowany pod koniec XIX wieku, Dlatego powiedziałem powyżej, że jest to symbol przełomu wieków. Budowa trwała około dwóch lat, ponieważ miała być gotowa na Międzynarodowe Targi Światowe w 1889 roku. Został zaprojektowany i zbudowany przez francuską firmę pod kierownictwem Gustaw Eiffelstąd jego nazwa, a w tamtych czasach dla wielu jego konstrukcja była potworna. Kolumna z ciemnego żelaza górująca nad malowniczymi i eleganckimi dachami Paryża! Horror! Wygląda na to, że Eiffel zainspirował się Latting Observatory w Nowym Jorku i po kilku prostych średnich projektach ostateczny projekt nabrał kształtu i zaczął się zastanawiać, jak go zbudować. Budowa oficjalnie rozpoczęła się w 1887 roku i została zainaugurowana 31 marca. Jest zbudowany z kałuże żelazo, kute, a cała konstrukcja waży dziesięć tysięcy sto ton. Co siedem lat otrzymuje nową farbę, około 60 ton, bo trzeba uważać, żeby nie rdzewiała. Wieża Jest to 324 metry chociaż ma ich jeszcze kilka od późnych lat pięćdziesiątych XX wieku, kiedy umieszczono na nim antenę nadawczą. Oryginalnych wind było pięć i były hydrauliczne, ale dziś jest ich siedem, między elektryczną, ładunkową i hydrauliczną. Również jego oświetlenie nie jest oryginalne. Na początku były to światła gazowe, choć szybko zostały zastąpione lampami elektrycznymi, a ostatnio dodano lampy błyskowe, które umożliwiają grę świateł. Obecnie w wieży znajduje się pięć restauracji. Na pierwszym piętrze znajduje się Tour Eiffel 58 z potrawami francuskimi. Dzieli piętro z salą Gustave Eiffel, a na drugim poziomie znajduje się restauracja Le Jules Verne z wykwintną kuchnią. Istnieje również bufet Tour Eiffel z trzema salami jadalnymi i barem Champagne na trzecim piętrze. Dodano inne udogodnienia, takie jak kilka piwnic oraz w górnej części pokój zarezerwowany dla Eiffla, który dziś jest udekorowany tak, jak w XIX wieku. Bilety na wieżę Eiffla Wieża jest najbardziej turystyczną rzeczą w Paryżu, więc na szczęście ma bardzo kompletna strona internetowa i dostępna w kilku językach, W tym hiszpański. Dlatego dobrze jest kupić bilety z wyprzedzeniem, jeśli nie chcesz ich przegapić. Od 14 stycznia 2019 r. Stawki ulegają zmianie i trzeba powiedzieć, że są one identyczne zarówno na stronie internetowej, jak iw kasie. Oznacza to, że nie będziesz oszczędzać pieniędzy, robiąc zakupy online, ale może czas. Tam są różne stawki w zależności od wieku turysty oraz celu i sposobu wspinaczki. Stawki są zatem podzielone na stawki dla dorosłych, dla młodzieży, dla dzieci / osób niepełnosprawnych i dla dzieci poniżej czterech lat. Należy również rozważyć, czy zamierzasz wjechać schodami, czy windą, na drugie piętro, na górę, czy też do obu miejsc docelowych. A) Tak, Oto aktualne stawki w tym roku: Bilet z windą na drugie piętro: za osobę dorosłą 16 euro, za młodą osobę 30, 8 euro, za dziecko lub osobę niepełnosprawną 10, 4 euro i poniżej jest bezpłatny. Bilet na schody na drugie piętro: za osobę dorosłą 10, 20 euro, za młodą osobę 5, 10 euro, za dziecko lub osobę niepełnosprawną 2, 50 euro, a dla osób niepełnoletnich za darmo. Bilet na górę windą: za osobę dorosłą kosztuje 25 euro, za młodą osobę 50 euro, za dziecko lub osobę niepełnosprawną 12 euro i jest nadal bezpłatny dla osób niepełnoletnich. Bilet na schody + windę na górę: za osobę dorosłą 19 euro, za osobę młodą 40 euro, za dziecko lub osobę niepełnosprawną 9 euro, a osoby niepełnoletnie nie płacą. Bilet windowy na drugie piętro umożliwia wjazd windą na drugie piętro, ta, która wjeżdża na górę, umożliwia wjazd na górę dwoma windami; bilet ze schodów na piętro pozwala na korzystanie tylko ze schodów, a bilet na schody + winda na górę pozwala na korzystanie ze schodów na piętro, a stamtąd windą na wszystko. Podczas ceny nie zmieniają się, jeśli dokonujesz zakupu online Tak, oszczędzasz czas, chociaż powinieneś wiedzieć, że bilety na klatkę schodową + windę na górę lub bilet na schody na drugie piętro są sprzedawane tylko w kasie. Reszta, tak online, a najlepsze jest to Zakupu można dokonać z 60-dniowym wyprzedzeniem i do trzech godzin przed tym samym dniem. Aby dokonać zakupu online, odwiedzasz tylko stronę internetową i musisz wybrać rodzaj biletu oraz datę. Musisz także podać liczbę odwiedzających i to wszystko. Pomnik otwarte każdego dnia w roku chociaż w tej chwili szczyt będzie zamknięty od 7 stycznia do 1 lutego ze względu na niektóre prace. Od 21 czerwca do 2 września winda otwiera się od 9:12 do 45:11, ostatnia odjeżdża o 6:30. Drabina spełnia ten sam harmonogram. Przez pozostałą część roku winda otwiera się pół godziny później i zamyka godzinę wcześniej, a schody otwierają się w tym samym czasie, ale zamykane o XNUMX:XNUMX. Wreszcie powinieneś to wiedzieć Nie możesz odwiedzić wieży z dużymi plecakami lub bagażem i nie ma też szafek lub szafki, gdzie zostawić torby, więc idź lekko. Ponadto, jeśli jest wiele osób, może się zdarzyć, że niektóre przestrzenie w wieży są zamknięte bez powiadomienia lub że twoja torebka lub plecak mogą zostać przeszukane. Chcesz zarezerwować przewodnika? Treść artykułu jest zgodna z naszymi zasadami etyka redakcyjna. Aby zgłosić błąd, kliknij być zainteresowany}

Wieża Eiffla nazywana jest tak na cześć Alexandre'a Gustave'a Eiffla, którego firma zbudowała tę ogromną stalową konstrukcję, by służyła jako główne wejście na odbywające się w 1889 r. Exposition Universelle (targi światowe) w Paryżu.

^{polski arabski niemiecki angielski hiszpański francuski hebrajski włoski japoński holenderski polski portugalski rumuński rosyjski szwedzki turecki ukraiński chiński hiszpański Synonimy arabski niemiecki angielski hiszpański francuski hebrajski włoski japoński holenderski polski portugalski rumuński rosyjski szwedzki turecki ukraiński chiński ukraiński Wyniki mogą zawierać przykłady wyrażeń wulgarnych. Wyniki mogą zawierać przykłady wyrażeń potocznych. Chcę wejść na szczyt Wieży Eiffla. A ja powiedziałbym, jest to mój Wieży Eiffla. Możesz mi przywieść miniaturkę wieży Eiffla? ¿Podrías traerme un pisapapeles con forma de Torre Eiffel? Pomyślcie o Francji i jej symbolu - Wieży Eiffla. Powiedziała, że się denerwuje mówieniem o jej wieży Eiffla w autobusie. Bueno, ella dijo que estaba nerviosa sobre llevar su Torre Eiffel en el autobús. Autobus jedzie przez Paryż do Wieży Eiffla. Wypiłem dwie butelki taniego siarkacza podczas zwiedzania wieży Eiffla. Bebi dos botellas de vino barato durante un tour por la Torre Eiffel. Dodatkowe atrakcje to między innymi ogród botaniczny czy replika Wieży Eiffla. Entre las atracciones adicionales se incluyen un jardín botánico y una réplica a escala de la torre Eiffel. Była kelnerką w restauracji na Wieży Eiffla. Francuski naukowiec wojskowy posiadający ego wielkości Wieży Eiffla. Un científico militar francés con un ego del tamaño de la torre Eiffel. Jesteśmy z Natashą na wieży Eiffla. W tym na pewno nie pójdziesz do Wieży Eiffla. Rozwijają się w cieniu zburzonej Wieży Eiffla. Que han prosperado a la sombra las ruinas de la Torre Eiffel. Paris, Francja-circa 2017: ruch na skrzyżowaniu z wieży Eiffla wieczorem. París, Francia-alrededor del año 2017: tráfico en el cruce con la Torre Eiffel en la noche. Rozważmy, na przykład, jesteś na Wieży Eiffla. Hotel ten położony jest w centrum Paryża, w odległości 1 km od Pól Marsowych prowadzących do wieży Eiffla. Este hotel está situado en el centro de París, a 1 km del Champ de Mars, que lleva a la Torre Eiffel. Lunch w restauracji 58 na Wieży Eiffla w samym sercu Paryża. Disfruta una agradable comida en el Restaurante 58 Tour Eiffel en la Torre Eiffel, en el corazón de París. Widok z Wieży Eiffla na Trocadero - zdjęcia Musiałem wykorzystać parę przysług, ale załatwiłem stolik w restauracji wieży Eiffla. Tuve que cobrar un par de favores, pero nos conseguí una reserva en el restaurante de la Torre Eiffel. Hotel Sezz położony jest na prawym brzegu Sekwany, 900 metrów od Wieży Eiffla. El Hotel Sezz se encuentra en la orilla derecha del río Sena, a 900 metros de la Torre Eiffel. Nie znaleziono wyników dla tego znaczenia. Wyniki: 297. Pasujących: 297. Czas odpowiedzi: 98 ms. Documents Rozwiązania dla firm Koniugacja Synonimy Korektor Informacje o nas i pomoc Wykaz słów: 1-300, 301-600, 601-900Wykaz zwrotów: 1-400, 401-800, 801-1200Wykaz wyrażeń: 1-400, 401-800, 801-1200}

Ale tylko z wyprzedzeniem musisz zarezerwować bilety bez czekania na wycieczkę do Wieży Eiffla. Nawet jeśli planujesz wycieczkę do Paryża na jeden dzień, koniecznie sprawdź, czy oprócz zwiedzania Luwru planowana jest również wycieczka do tej atrakcji.

Atrakcje i usługi przewodnika Strona główna Paryż Bilety wstępu priorytetowego na szczyt wieży Eiffla z opiekunem Bezpłatne anulowanie Język: Angielski Voucher na urządzenia mobilne zaakceptowany Czas trwania: 1 godzina 30 minut Stosowane środki bezpieczeństwa Natychmiastowe potwierdzenie Bez kolejki Dlaczego warto? Rozkoszuj się zapierającymi dech w piersiach widokami z najwyższego poziomu wieży Zobacz replikę biura Gustave'a Eiffla Oszczędzaj czas z biletem wstępu bez kolejki Czego możesz się spodziewać? Informacje dotyczące COVID-19 Aby zapewnić Ci jak najlepsze wrażenia, zastosowano następujące środki bezpieczeństwa i higieny. Gdzie? Dostawca History Group - Fast Pass Tours Opłata za rezerwację Dobre wieści! Ta rezerwacja nie jest powiązana z dodatkowymi opłatami. Polityka anulowania Jeżeli anulujesz rezerwację najpóźniej na 72 godziny przed rozpoczęciem aktywności, otrzymasz 100% zwrot środków. Co inni mówią o tej atrakcji Wszystkie oceny (0) Doskonale (0) 0% Dobrze (0) 0% Przeciętnie (0) 0% Słabo (0) 0% Źle (0) 0% Niestety, nie udało nam się znaleźć żadnych opinii na podstawie podanych filtrów Może Ci się także spodobać Atrakcje i usługi przewodnika Bilety na wystawę stałą w Centrum Pampidou Zarezerwuj bilety wstępu na stałą wystawę w Centrum Pompidou! Czas trwania od 1 godzina 30 minut do 2 godziny 30 minut Natychmiastowe Potwierdzenie Zajęcia rekreacyjne Rejs z kolacją po Sekwanie Weź udział w 2,5-godzinnym rejsie z kolacją do wyboru z karty i odkrywaj tajemnice Paryża w łodzi z przeszklonym pokładem. Bezpłatne anulowanie Natychmiastowe Potwierdzenie Zajęcia rekreacyjne Rejs z lunchem wzdłuż Sekwany Wejdź na pokład u stóp wieży Eiffla i weź udział w 2-godzinnym autentycznym i niezapomnianym rejsie z lunchem wzdłuż Sekwany w centrum Paryża. Bezpłatne anulowanie

Pod wpływem wiatru wieża kołysze się na 6-7 cm. Cała konstrukcja wieży składa się z 18 038 części metalowych i około 2,5 mln nitów, jej całkowita masa, razem z betonowymi filarami wynosi około 10 000 ton. Nacisk wieży na podłoże wynosi 4,5 ton/m². Konstrukcja wsparta jest na czterech trapezoidalnych podstawach o boku 25 m każdy.

^{Malownicza restauracja w najsłynniejszym zabytku Paryża Wieża Eiffla jest najczęściej odwiedzaną przez Francję atrakcją (ponad 6 milionów gości w 2006 r.), Więc na jej terenie można by znaleźć co najmniej jedną godną uwagi restaurację. Jeśli masz nadzieję na wieczór pełen malowniczych i romantycznych posiłków i jesteś skłonny zapłacić wysokie ceny za niezrównaną oprawę oferowaną w dwóch restauracjach na miejscu (jeden ma gwiazdkę Michelin), zdecydowanie warto spróbować. Czytaj dalej, aby zdecydować, które miejsce może być idealne na wyjątkowy wieczór. Czytaj Powiązane: 10 najważniejszych rzeczy do zrobienia w nocy w Paryżu Le 58 Tour Eiffel Hotel Le 58 Tour Eiffel mieści się na 1. piętrze wieży i oferuje menu z tradycyjnymi daniami kuchni francuskiej. Duże okna dają widok wielkiego trawnika poza wieżą znaną jako Trocadero i Pola Marsowe; Pozwalają również na dokładny wgląd w kunsztowną konstrukcję wieży. Jest to niezwykle popularne miejsce, jak możesz sobie wyobrazić: staraj się zarezerwować co najmniej dwa tygodnie wcześniej, ponieważ jest to coś, z czego możesz zrobić stolik. Miesiąc lub dwa z góry może być nawet w porządku, jeśli planujesz zjeść tutaj w sezonie turystycznym (mniej więcej od kwietnia do października). Miejsca: 200 osób Taryfa: tradycyjna kuchnia francuska Bar: na parterze restauracji; serwowanie napojów i napojów Przedział cenowy: umiarkowanie drogie (ok. 65 euro za osobę za ustalone menu obiadowe) Ambiance: Eklektyczny wystrój jest rustykalny i współczesny Dress code: Trochę szykowny (unikaj dżinsów i trampek) Rezerwacje : wymagane przez telefon lub faks Telefon: 33 (0) 1 72 76 18 46 Zarezerwuj online tutaj Kolacja i rejsy na trasie Le 58 Tour Eiffel: Isango oferuje kolację Seine River Cruise / Eiffel Tower oraz kabaret Moulin Rouge (książka bezpośrednio) Restauracja Le Jules Vernes Le Jules Vernes to jednogwiazdkowa restauracja Michelin, która znajduje się na drugim poziomie wieży i ma również wyższy poziom w skali rafinerii. Jest to tradycyjna francuska kuchnia, która jest prowadzona przez światowej sławy szefa kuchni Alaina Ducasse. Widoki miasta są niezwykłe z Le Jules Vernes, a cena jest uznawana za doskonałą, choć dość drogie. Jak można się spodziewać, Jules Vernes jest rezerwowany przez większość dni, więc staraj się rezerwować tak wcześnie, jak to możliwe, nawet z tygodniowym wyprzedzeniem. Dostęp: prywatną windą (filar południowy) Taryfa: Gastronomiczna sezonowa kuchnia francuska Wine: Lista win ma dobry wybór, niektóre za mniej niż 40 USD Przedział cenowy: około 65 USD (menu na lunch), do 200 USD na obiad Atmosfera: Elegancki współczesny wystrój, z pięknymi widokami na miasto i wrażeniami z misternej metalowej kraty wieży. Dress code: szykowny Rezerwacje : wymagane przez telefon lub faks Telefon: 33 (0) 1 45 55 61 44 Faks: Faks: 33 (0) 1 47 05 29 41} Bon apétit!, 1. Café Central. Zdjęcie dzięki uprzejmości Café Central – pochodzi z ich strony. pierwsza na mojej liście najlepszych restauracji w pobliżu Wieży Eiffla jest Café Central., W odległości spaceru od Wieży Eiffla, ta kawiarnia znajduje się przy 40 Rue Cler w 7.dzielnicy. ^{Paryż ma jedne z najbardziej przepysznych restauracji w Europie i nie tylko ze względu na jedzenie (choć oczywiście, że ogromna część). Te Paryskie restauracje są jednymi z najlepszych miejsc w Paryżu, aby usiąść, zrelaksować się i podziwiać jedne z najlepszych widoków w tym najbardziej malowniczym mieście. Co więcej, wybór oferty jest tak duży, że niezależnie od budżetu na pewno znajdziesz to wyjątkowe miejsce, które idealnie Ci odpowiada. Jeśli jesteś podobny do mnie i planujesz podróż do Paryża, to już zacząłeś planować swoją przygodę. Może to oznaczać tylko jedno – że każdy aspekt podróży (jedzenie, spanie, Muzea i zwiedzanie) będzie się obracać wokół upewnienia się, że nigdy nie pozwól Wieży Eiffla opuścić linię wzroku. na szczęście istnieje wiele restauracji, w których można mieć oko na pyszne jedzenie, a inne zafascynowane Wieżą Eiffla (wraz z innymi spektakularnymi widokami Paryża) – więc następnym razem, gdy będziesz w Paryżu, wpadnij do jednej z tych niesamowitych restauracji, aby uzyskać genialne połączenie pysznej kuchni francuskiej i oszałamiających zabytków Paryża. 1.) Le Jules Verne pozwala uzyskać najbardziej oczywiste tam od razu z Le Jules Verne, który siedzi szczęśliwie w samej wieży Eiffla. Ta klasycznie francuska restauracja serwuje menu, które jest produkowane z najlepszych francuskich składników. Spodziewaj się, że ceny będą znacznie wyższe niż w innych miejscach i doskonałym miejscem na posiłek i spojrzeć na Paryż. Obraz via 2.) La Tour d ’ Argent Ta zabytkowa restauracja oferuje swoim gościom szeroki wybór świeżo produkowanych i typowo francuskich dań w jednej z najbardziej dramatycznych sal w całym Paryżu. Łyk z niektórych ich dziedzictwa i specjalne wydanie win z ich piwnicy, ciesząc się jednym z ich najbardziej znanych dań z pieczonej kaczki. Po raz kolejny ta restauracja znajduje się na droższym końcu rynku, ale z tak czarującą scenerią, spektakularnym widokiem na Sekwanę i Cathédrale Notre Dame, La Tour d ’ Argent jest idealnym miejscem do świętowania tej wyjątkowej okazji w stylu. Obraz via 3.) Georges siedzieć na ich spokojny otwarty taras i chłonąć pełny widok na Wieżę Eiffla o zachodzie słońca. Położony na szczycie Narodowego Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Georges zapewnia dogodne miejsce, aby cieszyć się widokiem Paryża. Ta kawiarnia / restauracja jest popularnym miejscem w weekendy, więc spodziewaj się większych tłumów o zachodzie słońca i lunchu. Jeśli chcesz obniżyć koszty, wspaniale jest odwiedzić Georges na popołudniową herbatę (lub kawę, jak w paryskim) 🙂 Obraz via 4.) Le Ciel De Paris to miejsce ma niesamowity widok na Wieżę Eiffla w nowoczesnym i pluszowym otoczeniu. Pamiętaj, aby starannie wybrać miejsce, ponieważ ceny mogą się różnić w zależności od miejsca, w którym siedzisz. Posiłki tutaj mogą być drogie, ale połączenie wyjątkowych widoków i nagradzanych potraw nie da się pokonać. Obraz via 5.) 6 New York Wybierz ze swojej spiżarni organiczne mięso lub zrównoważone ryby i pozwól utalentowanym kucharzom z 6 New York zrobić resztę. Od 6 Nowy Jork można patrzeć w kierunku wieży Eiffla, podczas gdy serwowane kurs po kursie oryginalnych, najwyższej klasy posiłków. Chociaż droższy niż większość paryskich restauracji, 6 New York jest wart odwiedzenia. Obraz via 6.) Victoria 1836 położony tuż obok Łuku Triumfalnego, Victoria 1836 jest doskonałym miejscem na kilka drinków i przepyszne, świeżo przygotowane ravioli z kraba. Spodziewaj się pracowitych weekendów i stosunkowo wysokich cen w porównaniu do innych opcji gastronomicznych. Obraz via 7.) Kong imponujące szklane zakrzywione okna w Kong zapewniają jedną z najbardziej spektakularnych restauracji w mieście. Kong jest doskonałym miejscem do jedzenia w zimie, zwłaszcza gdy na zewnątrz pada śnieg. Usiądź wygodnie, zrelaksuj się i podziwiaj widoki na Paryż, podczas gdy śnieg wiruje wokół ciebie. Magiczne! Obraz via 8.) Les Ombresdach Les Ombres znajduje się bezpośrednio przed Wieżą Eiffla. Trudno będzie ci powiedzieć, co jest lepsze: niesamowite jedzenie, które jesz, czy majestatyczna Wieża Eiffla. Trzydaniowy posiłek zaczyna się od 68 Euro, a jednym z ich charakterystycznych dań jest”pieczona perliczka, krem z selera i trąbki śmierci”🙂 9.) Le Perchoir masz ochotę na lżejszy kęs do zjedzenia w przyjaznej i chłodnej atmosferze, podziwiając oszałamiający Paryski Zachód słońca? Le Perchoir ma jeden z najlepszych barów na dachu miasta i restauracji, które słynie z pysznych koktajli, ryczącego ognia i zdrowego jedzenia. Obraz via 10.) Piknik Paryski technicznie nie jest to restauracja, ale mimo to świetny sposób na obiad. To jedna z moich ulubionych koncepcji i mam nadzieję, że wkrótce pojawi się w Londynie! Piknik Paryski pozwala zamówić piknik na zamówienie online, w określonym czasie i być podrzucony do Ciebie w określonym paryskim miejscu. Weź dobre miejsce widokowe w Bazylice Sacré-Cœur i zjedz pyszne brie, francuski chleb, anchois i oliwki, gdy zajdzie słońce! Bliss! Image via odwiedzasz Paryż? Przeczytaj nasz niezbędny przewodnik po zwiedzaniu najbardziej romantycznego miasta na świecie! ostatnio na Instagramie (@HandLuggageOnly) widziałeś nasz najnowszy film na YouTube? Kliknij tutaj, aby zasubskrybować nasz kanał na YouTube}

Wieża Eiffla zmienia wysokość od ponad 100 lat. 15 marca na szczycie wieży Eiffla zainstalowano 6-metrową antenę radiową. Symbol Paryża mierzy więc obecnie 330 m. Prace na wysokościach odbyły się przy pomocy helikoptera. To nie pierwszy raz, kiedy słynna wieża zmienia wysokość. Wieża Eiffla została wybudowana w 1889 r.

Mężczyzna chciał ją poślubić na długo przed zaprojektowaniem wieży, a ich ponowne spotkanie odnowiło głęboko skrywane uczucia. Główną rolę w Eifflu , które pochyli się nad niejednoznaczną relacją Francuzów, zagrał Romain Duris, aktor znany z W rytmie serca, Wspaniałej i Dziewczyny z lilią .

Nowy obiekt pojawił się w Paryżu w sobotni poranek na Polu Marsowym. Choć na zdjęciach czasem wygląda na olbrzyma, jest 10-krotnie mniejszy od prawdziwej wieży Eiffla. Niezależnie od rozmiarów i tak przyciąga uwagę. Za całą akcję odpowiedzialna jest francuska artystka Philippe’a Maindrona – to ona jest autorką instalacji.

Wieża Eiffla ma wysokość 320,75 metrów. Pierwsze piętro ma 57 metrów, drugie 115 metrów, a trzecie najwyższe 276 metrów. Liczba stopni na trzecim piętrze wynosi 1652. Widoczność z wieży sięga przeszło 70 kilometrów. Konsekwentnie co 7 lat maluję się więżę na nowo.

Wieża Eiffla. Najbardziej znany obiekt architektoniczny Paryża, zbudowany specjalnie na paryską wystawę światową w 1889 roku. Pomysł zbudowania budowli, nazwanej później Wieżą Eiffla, narodził się w czerwcu 1884 roku. Miało to związek z zaplanowaną na rok 1889 (setna rocznica wybuchu Wielkiej Rewolucji Francuskiej) Wystawą

Na szczyt wieży dostać możemy się na dwa sposoby. Jednym z nich są schody, do pokonania są 1652 stopnie. Tak dostać możemy się na dwie pierwsze platformy. Pierwsza z nich mieści się na wysokości 57 metrów, znajduje się tam kawiarnia oraz odział poczty. Na drugiej (115 metrów) mieści się restauracja i tarasy widokowe.

Szczyt wieży Eiffla: zarezerwuj bilety na najpopularniejsze Rejsy wycieczkowe. Restauracja otwiera się pod kątem 360 stopni na metalową konstrukcję Żelaznej

Dziś na wieży zainstalowanych jest około 50 różnych anten (telefonii komórkowej, Centrum Ratownictwa w Gliwicach), dzięki czemu zdobywane są środki na jej utrzymanie i konserwację. Według aktualnego stanu wiedzy na temat metod konserwacji drewna, żywotność wieży ocenia się jeszcze na około 15–20 lat.

Na samym szczycie Wieży pokój Pana Eiffla, dziś małe muzeum za szybą, z jego figurą i rekwizytami z epoki. Zachwyceni, przejęci, nasyceni widokami, po jakimś czasie wracamy. Zjeżdżamy windą do poziomu, skąd możemy iść pieszo, po schodach. Autor: Anna Hildebrandt-Mrozek. Autor: Anna Hildebrandt-Mrozek. zV1M.